Gewoon een klein stukje rijden...tot de zon

En dan is het vrijdagochtend, nog steeds in Blokhus, Denemarken, 7 uur 's morgens. Oke, dit is dus serious shit zeg! Mind my words. Het gaat een partij tekeer hier! De wind swiept onze camper heen en weer, de regen/hagel klettert op het dak. Oke... dit is een pittige storm en geeft ons weinig reden om op te staan. We draaien ons nog een keertje om en moeten wel lachen om het schudden van de camper. Het lijkt wel of we op een boot liggen. Als we dan toch ons heerlijk warme bedje uitgaan (Dennis eerst, thee staat klaar) trekken we onze lange broeken en shirts maar aan. Blij dat we ook een echte stormparaplu bij ons hebben. Ik maak me zorgen om de 4 jongeren die tegenover ons staan in kleine tentjes. Ik kijk uit het raam en zie niets meer, vreemd, gisteravond stonden ze er nog. Wellicht een even-bezorgde vader/moeder die de jongens dan toch gisteravond nog hebben opgehaald. ik hoop het in ieder geval. 

Volgens buienradar moet het middags opknappen. Wij hebben ondertussen besloten om hier nog maar een nachtje te blijven aangezien het in de rest van Denemarken ook pet is. En dan kunnen we vanmiddag nog lekker het bos even in om een frisse neus te halen en morgen op ons gemakje richting het zuiden. Rond 15u geloof ik er niet meer echt niet. Het komt nog steeds met bakken uit de lucht en het ziet er zo bizar donker uit. Brrrr. Ergens rond 19u klaart het een klein beetje op. We gaan toch maar even een rondje doen. Rond 21u begint het alweer hard te regenen. Dus maar weer een goede netflix serie gestart, Zweeds, Arne Dahl. Een aanrader weer. En we zijn een beetje gewend aan het taaltje zullen we maar zeggen. Dennis zegt iedereen gedag de hele dag met "Heeje Hooje". Schijnt Noors te zijn voor goedemiddag. Een ieder mag hem verbeteren want ik word er langzaam gek van;-) 

Vanmorgen geen storm maar wel regen. Op tijd op, ontbijten, douchen, koffie zetten en alles weer rijklaar maken. We hebben besloten om dan toch maar richting Duitsland te gaan vandaag. Bremen is de bedoeling. Als ik zeg dat dat wel een enorm end is, zegt Den dat het wel meevalt. Jaja... dat wordt weer hetzelfde liedje. Baksteen op het gas en gaan. Niet zeuren. Oke. Het is volgens googlemaps bijna 600 kilometer. Bleh.. dat gaat zere billen worden. Maar nu ik weet dat ik naar huis ga mis ik mn hondjes ook wel ernstig hoor. Natuurlijk het kind ook maar die spreek en skype ik regelmatig. De hondjes niet. Ik mis die gekke boxer, ik mis die gefrustreerde kleine hufter. Ik wil eigenlijk wel gewoon naar huis nu. Maar dan beginnen de wegwerkzaamheden. En de files. Sjemigdepemig. Oke, dit kan wel even gaan duren. Eerst nog maar een kop koffie.

Owjah, wellicht herkenbaar voor de doorgewinterde camperaars (Tinus en Henk bijvoorbeeld) wij (vooral ik) vergeten elke keer als we gaan rijden wel iets. Of de stekker van de koelkast weer op accu te zetten of het bovenkastje op slot of de besteklade op slot of het waterflesje op het kastje weg te zetten. En je schrikt je eigen toch echt helemaal het apezuur hoor!! Kletter, beng.. oeps.. ja hoor. Sorry!! Gaan we weer. Al lukt het me steeds sneller alles weer in het gareel te krijgen.

Maar ik dwaal af. Het duurt maar en het duurt dus maar. Zoals het er nu uitziet komen we rond 18u op de camping aan in de buurt van Bremen. En we gingen om 10u rijden. Dus ernstig veel uurtjes op de billen. Eenmaal op de camping, is het niet echt een doorreis camping. Er komt een oud baasje aangestrompeld die ons een plekje in de speeltuin wijst. Ja, je leest het goed, in de speeltuin. Oke, prima. Als we maar staan voor vannacht. Hij strompelt verder en mompelt dat ik zo bij zijn caravan de sleutel van de douche kan komen halen en dat wijst hij mij de "pottie pottie" plaats aan. Ik denk te begrijpen wat hij bedoeld. Tis behoorlijk dialect duits zeg maar. Als we eenmaal goed staan loop ik naar de man. Ik ben eigenlijk behoorlijk chagrijnig van de lange dag, zoniet ernstig standje "niet te naggelen". En nu sjok ik achter dit oudje aan zn voortent in. Ga zitten aan tafel. We zijn zeker een half uur bezig. Zn doordrukboekje vinden, bonnetje schrijven, sleutel zoeken, pottie pottie laten zien, vertellen hoe heet de kraan is, waar de douche is. Ondertussen heb ik aardig wat publiek. De kinderen vinden het wel interessant, een vreemde op hun camping. Ik lach wat en denk alleen maar aan eten. Ik heb trek. Dennis heeft ondertussen wel iets bereid, het is al tegen 19u. Morgen mag ik de sleutel bij hem weer inleveren. Hij wenst me een fijne avond.

Oke. Nu eten, serietje kijken en slapen. We gaan dus morgen naar huis, een dag of 4 eerder dan gepland. Morgen ga ik naar huis... mn hondjes.... ja!!!! Toch blij meisje;-)